Waar het een aantal jaar geleden nog zo was dat wanneer je een marter in stedelijk gebied tegen kwam je er van uit mocht gaan je te maken had met een steenmarter en wanneer je op het platteland een marter tegenkwam je er vanuit mocht gaan dat het een boommarter was is dat tegenwoordig niet meer zo.
Door de verstedelijking van het land en het feit dat de boommarter en de steenmarter zich goed hebben weten aan te passen kunnen de twee marters eenvoudig in elkaar gebied voorkomen. Daarnaast lijken ze qua uiterlijk ook nog eens heel erg op elkaar dus wanneer je er eentje snel voorbij ziet flitsen is het vrijwel onmogelijk om met zekerheid te zeggen welke van de twee het was. Waar zijn ze dan wel aan te herkennen?
Hieronder een aantal kenmerken waaraan je de verschillen zou kunnen zien. Let op, als je aan marterbestrijding wil doen zijn gelukkig de meeste marterverjagers voor beide soorten zeer efficiënt.
De bef
De bef is eigenlijk niks anders dan de keelvlek die de marters hebben. De keelvlek van een steenmarter is over het algemeen lichter gekleurd dan die van de boommarter waarvan de vlek iets meer naar geel neigt. Helaas is er veel variëteit in de kleur van de bef waardoor het lastig is om hier een zekere determinatie uit te halen.
De kop
Aan de kop zijn twee duidelijke kenmerken te vinden om te zien of het gaat om een boommarter of de steenmarter. De eerste hiervan zijn de oren. Bij een steenmarter zijn de oortjes relatief klein van formaat en liggen meer aan de zijkant van het koppie. Bij de boommarter zijn de oren juist iets groter van formaat en liggen meer aan de bovenkant van de kop.
De snuit is het volgende kenmerk op de kop. De steenmarter heeft een wat meer stompe (wat breder) snuit ten opzichte van de boommarter die een meer spitse snuit heeft. Bij volwassen exemplaren is de neus van een steenmarter vleeskleurig, dit in tegenstelling tot de vrijwel zwarte neus van de boommarter. Let bij dit laatste wel goed op, bij jonge exemplaren is dit geen goede determinatie omdat hier de neus van de boommarter soms ook wat vleeskleurig kan doen overkomen.
Praktijk
In de praktijk blijkt het zeker voor mensen die hier geen specialiteit in hebben een vrijwel onmogelijke opgave om bij levende exemplaren een juiste determinatie uit te voeren. Wanneer er foto’s van zijn of bijvoorbeeld beelden op een wildcamera maakt dit het determineren een stuk eenvoudiger. Wanneer je bijvoorbeeld een aangereden exemplaar tegenkomt op de weg is determinatie wel uit te voeren aan de hand van bovengenoemde tips.
Nogmaals, ga niet uit van een determinatie aan de hand van het leefgebied waarin je de marter bent tegengekomen, dit is echt niet betrouwbaar.